“Κουριέρες” ονόμαζαν τα πρώτα λεωφορεία της Ρόδου που θα συνέδεαν την πόλη με τα χωριά, και τις οποίες έφεραν οι Ιταλοί. Η συγκοινωνία με τις κουριέρες δεν κάλυπτε ικανοποιητικά όλα τα μεγάλα χωριά, ωστόσο σαφώς καλυτέρευσαν τα πράγματα με την έλευση τους. Στο αφήγημα “Οι συγκοινωνίες στα χωριά” διαβάζουμε μαρτυρίες για το πώς μετακινούνταν και κατά πόσο δύκολη ή ανεμπόδιστη ήταν η συγκοινωνία εκείνα τα χρόνια.
Αρχείο Οικ. Τσίνα.
Το πρόβλημα της σύνδεσης των μικρότερων χωριών έβρισκε λύση στους ίδιους τους χωριανούς, όπου όσοι διέθεταν μεγάλο όχημα, επιβίβαζαν όσους μπορούσαν να χωρέσουν για να τους εξυπηρετήσουν στη μετακίνηση τους. Η παρακάτω μαρτυρία είναι χαρακτηριστική:
“Παλιά δεν υπήρχεν λεωφορείο. Ήταν κάποια φορτηγά εδωπέρα που εξυπηρετούσαν τον κόσμο. Κάποιος Αφαντενός μ’ ένα Βεντισέι. Και… μετά πήρε κάποιος, ο Κώστας ο Τσίνας, πήρε φορτηγό και… οι αθρώποι βάζανε, εκάνανε τέντα πάνω στο φορτηγό, βάζανε πανί κι έβαλλε μέσα τον κόσμο για τα πανηγύρια ξέρω γω, για… Δεν υπήρχε συγκοινωνία τότες, λεωφορείο. Το λεωφορείο τώρα… άρχισε με κάποιον Αρχαγγελίτη… κι αυτός φορτηγάκι ήτανε και το είχεν κάνει λεωφορείο με τέντα κανονικά από πίσω κι έκαμε κάποια δρομολόγια. Και μετά αυτοί πήρανε άδειες από το ΚΤΕΛ. Πήραν τις άδειες του ΚΤΕΛ, βγάλαν άδεια και βάλαν μικρά λεωφορεία.” [Τεκμήριο 17/14]
Για την ενδιαφέρουσα τότε πραγματικότητα των μετακινήσεων, διαβάστε περισσότερα εδώ.
#InCulture #ITE #OralHistory #RhodesProject #Συγκοινωνιες