Δύο σχολικά βιβλία Γεωγραφίας Γυμνασίου, μία ιστορική προσθήκη που κάνει τη διαφορά μεταξύ τους.
Στο βιβλίο του 1947, το κεφάλαιο για τις Κυκλάδες ακολουθείται από το κεφάλαιο για την Κρήτη. Δέκα χρόνια μετά όμως, στην έκδοση του 1957, υπάρχει μία ουσιώδης, σημαντική προσθήκη: Η Δωδεκάνησος.
Με την επίσημη προσάρτηση στη “Μητέρα Πατρίδα” στις 7 Μαρτίου του 1948, προστέθηκε, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Ελλάδας.
Άξιος παρατήρησης επίσης είναι ο τρόπος γραφής και περιγραφής του εδάφους, του κλίματος κ.ο.κ. Συγκεκριμένα, διαβάζουμε:
“Η Δωδεκάνησος δέχεται περισσοτέρας ( σχεδόν διπλασίας ) βροχάς παρά αί Κυκλάδες` δι’αυτό αί μεγαλύτεραι νήσοι ( Ρόδος, Κώς, Κάρπαθος ) έχουν πολλά πηγαία ύδατα και σκεπάζονται με ωραία δάση πεύκων, κέδρων κλπ. Είς τά δάση της Ρόδου βόσκουν καί πολλά ελάφια. ‘Αλλ’αι βροχαί είναι ραγδαίαι και δι’αυτό οι χείμαρροι, που σχηματίζονται, κατατρώγουν πολύ το έδαφος και επιφέρουν μεγάλας ζημίας είς την γεωργίαν”.
Και η γλαφυρή γλώσσα συνεχίζεται μερικές σελίδες παρακάτω, με την περιγραφή του νησιού της Ρόδου:
“Ή πρωτεύουσα τής Ρόδου έχει 24.000 κατοίκους καί είναι τό έμπορικόν καί διοικητικόν κέντρον όλοκλήρου της Δωδεκανήσου. Ή νέα πόλις έχει ωραίαν ρυμοτομίαν και ωραίας οικοδομάς με καταπρασίνους κήπους. Είς το μουσείον τής Ρόδου είναι συγκεντρωμένα πολλά λείψανα τής αρχαίας Ελληνικής τέχνης”.
Νοσταλγικά κειμήλια, που επιπλέον καταγράφουν με επίσημο τρόπο όχι μόνο την ουσία ενός ιστορικού γεγονότος, αλλά και την εκπαιδευτική προσέγγιση του τότε, με τη χρήση ενός πιο ιδιαίτερου τρόπου γραφής.
#InCulture #Rhodes #RhodesProject #OralHistory #εκπαίδευση