Πηγαίνοντας μία βόλτα στα μανάβικα στις μέρες μας, μας είναι απόλυτα οικεία η εικόνα με την ποικιλία των λαχανικών, των φρούτων και γενικά των προϊόντων στα καφάσια και τα ράφια.
Παλαιότερα, όμως, τα πράγματα δεν προσφέρονταν τόσο πλουσιοπάροχα – αντίθετα, μάλιστα. Λιγότερα είδη προς καλλιέργεια, ακόμα λιγότερα προς προσφορά και κατανάλωση. Μία έκδοση για την καλλιέργεια κτηνοτροφικών φυτών που έφτασε μέχρι τη Ρόδο, διότι η ανάγκη για την επέκταση της κτηνοτροφίας ήταν ζητούμενο και για το νησί.
Στο «Παράρτημα “Γεωργικού Δελτίου” Ιανουαρίου 1935», το θέμα της έκδοσης είναι τα “Κτηνοτροφικά φυτά”. Όπως χαρακτηριστικά διαβάζουμε στην εισαγωγή, “Τά κτηνοτροφικά φυτά παρέχουν είς τά ζώα μας τήν τροφήν των, ώς χλωρόν χόρτον, ώς σανόν και ώς καρπόν. Χωρίς αυτά δέν ημπορεί νά νοηθή συστηματική κτηνοτροφία, αναπαραγωγή, πολλαπλασιασμός, θρέψις καί κέρδος“, για να καταλήξει ο συντάκτης “άν τρέφει [κάθε γεωργική οίκογένεια] από ένα μεγάλο ζώον, θά έχουμε εκατοντάδες΄δηλαδή επάρκειαν κρέατος καί αύξησιν τού εισοδήματός μας. Δηλαδή πλουτισμόν καί ευζωίαν, ή οποία τώρα δέν υπάρχει.” Προσέχουμε την τελευταία πρόταση… “Δηλαδή πλουτισμόν καί ευζωίαν, ή οποία τώρα δέν υπάρχει“.
Σε ένα άλλο σημείο του βιβλιαρίου γίνεται αναφορά για την κτηνοτροφική πατάτα. Και σε αυτή την περίπτωση ο συγγραφέας εφιστά την προσοχή του αναγνώστη γεωργού στη σημασία της καλλιέργειας της για το καλό όχι μόνο του ατόμου, αλλά και της πατρίδας. Συγκεκριμένα, διαβάζουμε: “Η πατάτα γενικώς είνε πολύ πλουσία είς άμυλον καί είς τήν Ευρώπην καί Αμερικήν χρησιμοποιείται είς μεγάλην κλίμακα καί γιά διατροφή τών ζώων. Είς τήν πατρίδα μας ακόμη δέν αρχίσαμε νά τήν χρησιμοποιούμεν, διότι δέν μάς φθάνουν νά τρώμε ημείς οί ίδιοι αυτές πού βγάζουμε. Πρέπει όμως νά επιδοθούμε καί στή καλλιέργεια τής κτηνοτροφικής πατάτας, διότι χωράφια κατάλληλα έχουμε, νερά επίσης καί μέ λίγη περιποίησι στό χωράφι δίδουν καλάς αποδόσεις.” Παρατηρούμε πάλι την ασυνήθιστη, για τις μέρες μας εκφορά τόσο άμεσου λόγου: “[…] διότι δέν μάς φθάνουν νά τρώμε ημείς οί ίδιοι αυτές πού βγάζουμε“.
Οι διηγήσεις και ιστορίες των παλαιότερων για τα χρόνια της πείνας ίσως κάποιες φορές να ακούγονται στους νεότερους ως υπερβολές. Με τη διάσωση τέτοιων και παρόμοιων συγγραμμάτων, επίσημων εκδόσεων φορέων μάλιστα, διαπιστώνουμε με έμπρακτες αποδείξεις ότι τα πράγματα τελικά μάλλον ήταν τόσο ακραία, όσο μας λένε οι άνθρωποι που τα έζησαν…
Στο #InCulture καταγράφονται ιστορίες από όλες τις πτυχές της ζωής της παλιάς εποχής, δίνοντας τη δυνατότητα στους νεότερους να δουν μέσα από μία χαραμάδα πώς ήταν η διαβίωση στα δύσκολα εκείνα χρόνια.
#InCulture #Rhodes #RhodesProject #OralHistory #ITE